De ezel

Wilde ezels Alle ezels stammen af van wilde ezels uit de woestijnen van Noord-Afrika. Er leven nog twee rassen, in Nubië en in Somalië. De Nubische ezel is bruinachtig grijs. Hij heeft een rugstreep en een schouderkruis. Somalische ezels zijn groter. Ze zijn lichtgrijs met een witte buik en ze hebben zebra-achtig gestreepte onderbenen. Er zijn nog maar weinig wilde ezels, niemand weet hoeveel. In sommige dierentuinen zijn nog kuddes Somalische ezels te vinden. Huisezels Ezels lijken een beetje op paarden. Ze hebben alleen een groter hoofd, grotere oren en een staart met een kwast. Verreweg de meeste ezels zijn grijs, maar je hebt ook veel bruine ezels. Verder worden er zwarte, witte (schimmels), voskleurige en gevlekte ezels gefokt. Veel ezels hebben een witte ring om hun ogen en een witte snuit, een ‘meelsnuit’. Bij huisezels zie je vaak kenmerken van hun wilde voorouders, zoals been- en rugstrepen. Geschiedenis De ezel werd nog eerder dan het paard tam gemaakt, waarschijnlijk al 6000 jaar voor Christus. In het oude Egypte vind je veel afbeeldingen van ezels. In de bijbel worden ze meer dan honderd keer genoemd. Maria zat op een ezel toen ze naar Bethlehem reisde waar Jezus werd geboren. Rijke Arabieren hadden altijd prachtige ezels als rijdier. Nadat Columbus in 1492 Amerika had ontdekt, kwamen de Spaanse veroveraars. Ze namen op hun schepen ook ezels mee. Binnen korte tijd werd de ezel een onmisbaar last-, rij- en trekdier in de nieuwe wereld. Een aantal ezels verwilderde, hun nakomelingen leven als wilde ezels in Amerikaanse woestijnen. Koppige ezel Zijn ezels dom? Nee, ze zijn juist erg slim. Ze leren heel snel en hebben een goed geheugen. Ze kunnen altijd een weg terugvinden die ze eenmaal gelopen hebben. Verder zijn ze dapper, ijverig, betrouwbaar en voorzichtig. Als er gevaar dreigt, slaan ze niet op hol, zoals een paard, maar blijven stokstijf stilstaan. Desnoods gaan ze met bepakking en al op de grond liggen. Dat lijkt misschien koppig! Werkezels Voor arme mensen zijn ezels onmisbare werkdieren, vooral in droge, hete streken. Dat komt door hun taaiheid en soberheid. Ezels zijn tevreden met voedsel waar een koe of paard zijn neus voor optrekt. Bovendien hebben ze een enorm uithoudingsvermogen. Ze sjouwen maar door, van ‘s morgens tot ‘s avonds. Dikwijls met een mens op hun rug en zware lasten. Verder kunnen ze goed tegen hitte en kou. Vandaar het gezegde: de ezel is de rijkdom van de arme man! Eten en drinken Ezels komen oorspronkelijk uit de woestijn. Daar groeit maar weinig, je vindt er vooral distels, cactussen en doornstruiken. Om in leven te blijven moeten ezels wel alles opvreten wat ze tegenkomen. Maar als ze in een sappig Hollands weitje worden gezet doen ze dat nog. Ze grazen gewoon door! Daar worden ze dik van en dat is slecht voor hun gezondheid. In warme streken kunnen ezels wel twee dagen zonder drinken. Maar dat kunnen ze niet als ze gewend zijn om elke dag water te krijgen. Hun drinkwater moet fris en schoon zijn. Ezels in Nederland In Nederland zijn nooit veel ezels gehouden. Ons land is meer geschikt voor paarden. Ezels kunnen niet goed tegen regen. Dat komt omdat hun vacht niet waterdicht is, ze worden al gauw doornat. Ook is vocht slecht voor hun hoeven. Ezels moeten daarom altijd een droge stal hebben! Nederlandse ezels werkten vroeger als last- en trekdier voor boeren en tuinders. Ze waren de trouwe hulp van melkboeren, molenaars en putjesscheppers. Er waren ook strandezeltjes, waar kinderen op mochten rijden. Ezels worden hier nu alleen nog voor het plezier gehouden. Eén veulen Ezel merries zijn ongeveer een jaar drachtig. Ze krijgen bijna altijd één veulen, heel soms een tweeling. Pasgeboren ezeltjes kunnen al binnen een uur staan. Als er gevaar dreigt verdedigt de moeder haar jong zo moedig, dat ze haar eigen leven ervoor opoffert. Ze gaat ervoor door water en vuur. Ezelinnenmelk In de oudheid werd ezelinnenmelk gebruikt als medicijn en als schoonheidsmiddel. De vrouw van de Romeinse keizer Nero bijvoorbeeld en koningin Cleopatra van Egypte baadden in ezelinnenmelk. De melk werd ook gegeven aan baby’s die geen moeder meer hadden. 100 Jaar geleden was dat in Amsterdam nog zo. Er werd met ezelinnen langs de huizen getrokken. Ze werden voor de deur gemolken. De verse melk was voor baby’s en ook voor zwakke kinderen en zieken. Er is pas ontdekt, dat allergische baby’s ezelinnenmelk vaak goed verdragen! Ezelopvang In Nederland zorgt de Stichting Ezelopvang voor ezels in nood. Dat kunnen ezels zijn die op straat komen te staan door ziekte, een verhuizing of geldgebrek van hun eigenaar. Soms overleven ezels hun baas, want ze kunnen wel 40 jaar oud worden. Bij ezelopvang worden ook verwaarloosde of mishandelde ezels gebracht, die door de Dierenbescherming in beslag zijn genomen. Ezelopvang zoekt een goed tehuis voor alle dieren. Ze hebben heel veel zorg en aandacht nodig! Werkezels hebben een hard leven. En ze laten niet gauw merken als er iets mis is. Ze lopen dikwijls lang door met wonden of pijn. Hun bazen hebben vaak te weinig geld om goed eten te kopen. Laat staan dat ze een dierenarts kunnen betalen. Ezelopvang steunt daarom ook ezelasielen in het buitenland: bijvoorbeeld in Egypte, Marokko, Pakistan, Spanje en op Bonaire. In sommige landen zijn nu (rijdende) klinieken. Zieke of gewonde ezels kunnen er gratis of voor heel weinig geld geholpen worden. En hun bazen leren om goed voor hen te zorgen. Wat foto's uit Devon: Meer informatie bij: www.thedonkeysanctuary.org.uk/

De slang

Slangen hebben een skelet. Dat skelet bestaat uit een schedel en een wervelkolom. (ruggengraat) In die wervelkolom zitten tussen de 200 en meer dan 400 wervels.(zie foto) Aan elke wervel zit een paar beweegbare ribben, behalve aan de eerste twee achter de kop en aan de staartwervels.

DierenPrenten

De leukste site gemaakt voor en door dierenliefhebbers!! Er zijn prachtige dierenprenten... Heel veel plezier!

Dolfijnen

Dolfijnen Dolfijnen zijn zoogdieren en hebben dezelfde kenmerken als landzoogdieren. Ze halen zuurstof uit de lucht, ze halen adem door middel van longen, de jongen worden gezoogd door de moeder en ze zijn warmbloedig en hebben dus een constante lichaamstemperatuur. Dolfijnen hebben alleen geen beharing zoals landzoogdieren. Dit zou lastig zijn tijdens het zwemmen. Door hun gladde huid en torpedovormige bouw, hebben ze een perfecte stroomlijn en kunnen snelheden bereiken tot wel 50 km. per uur. De huid is erg glad, maar niet glibberig en voelt stevig en rubberachtig aan. Hun vinnen hebben verschillende functies. De rugvin zorgt er voor dat de dolfijn stabiel in het water ligt, net zoals de kiel van en boot. Met de zijvinnen sturen de dieren. Ze zien eruit als peddels, maar aan de binnenkant zitten vijf setjes van botten, precies als onze vingers. Om ervoor te zorgen dat de dieren zich snel kunnen voortbewegen in het water zit er huid om de 'vingers' om zo een glad geheel te vormen. Gedrag Dolfijnen zijn sociale dieren en leven in groepen van verschillende samenstelling, de ene keer zijn het dieren van het zelfde geslacht, dan weer is het een gemengde groep met jongen. Ze helpen elkaar bij de jacht, bij geboorte en ziekte. Hun vriendelijke gedrag en hun samenwerking is voor hen van levensbelang. Dolfijnen communiceren met elkaar door klik en fluit tonen. Het is niet bekend hoe complex hun taal is, maar er bestaat geen twijfel over dat dolfijnen elkaar verstaan, herkennen en antwoorden. Gewonde dolfijnen kunnen ook rekenen op hulp. Bij de vertwijfelde kreten van een gewond dier schieten de dolfijnen gelijk te hulp en proberen het zieke dier in het water te dragen of naar de oppervlakte te brengen om adem te kunnen halen. Voedsel en jachtgewoonten Dolfijnen eten verschillende soorten vis en hun jachtgedrag past zich elke keer aan de beschikbare prooidieren aan. Dolfijnen springen uit het water om te kijken of er ergens zeevogels vliegen. Deze wijzen namelijk aan waar er een school vis zwemt. Als ze op een grote school vis stuiten, jagen de dolfijnen met honderd of meer soortgenoten samen om elkaar bij de visvangst te helpen. Als de vissen willen ontsnappen geven de dolfijnen elkaar aanwijzingen toe en drijven zo de vissen bijeen. Het wateroppervlak wordt op deze manier een val waaruit geen vis kan ontsnappen. Men neemt aan dat de dolfijnen de vissen bovendien nog met hun harde geluiden onzeker maken. Als de vissen in scholen zwemmen gaan de dolfijnen overdag op jacht, maar als de scholen in bepaalde perioden beperkt zijn, gaan de dolfijnen 's nachts op jacht, of zoeken naar inktvissen en vissen die op de zeebodem leven. De tuimelaar De tuimelaar is een van de 65 soorten tandwalvissen. Met een leeftijd van 8-10 jaar is een tuimelaar geslachtrijp. De paring kan het gehele jaar door plaats vinden. Dit gebeurt onder water. Na een draagtijd van ongeveer 12 maanden wordt het jong onder water geboren. Daarbij komt de staart als eerste en de kop als laatste om verdrinking te voorkomen. Meteen na de geboorte gaat het jonge dier als in een reflex (en enige hulp van mede vrouwelijke dolfijnen) naar het wateroppervlak om zijn eerste teug lucht te halen. Na enkele uren drinkt het jong voor het eerst bij de moeder. Het legt de tong om de tepel en de melk wordt naar binnen gespoten. Als het jonge dier 7 maanden is begint het met vis te spelen en langzamerhand ook te eten. Het zogen neemt dan geleidelijk af. Voor een dolfijnen moeder gaat haar jong voor alles. Ze is erg beschermend en houdt haar jong heel dicht in de buurt. De jongen blijven in ieder geval 3 tot 6 jaar bij de moeder. Een groep tuimelaars bestaat uit zo'n 10 dieren, met 2 tot 4 volwassenen en hun jongen van verschillende jaren. Zicht Dolfijnen kunnen goed zien. Ze hebben sterke oogspieren en kunnen zo hun zicht aanpassen. Dolfijnen kunnen enkele kleuren onderscheiden. Groen en blauw kunnen ze goed zien, rood en oranje minder goed. Microscopisch onderzoek heeft uitgewezen dat tandwalvissen wel staafjes en kegeltjes hebben. Dit heeft te maken met de mogelijkheid kleuren te kunnen zien. Toch is het niet echt noodzakelijk voor dolfijnen om veel kleuren te onderscheiden, want op meer dan 5 meter diepte zijn er alleen nog blauwe en groen tinten te zien. Dolfijnen kunnen zowel boven als onder water zien. Hun zicht past zich aan waardoor ze door het wateroppervlak kunnen kijken zonder last te hebben van de breking van het licht. Ademhaling De ademhaling verloopt via het blaasgat boven op het hoofd van de dolfijn. Dolfijnen hebben een longademhaling. Omdat het blaasgat kort boven water is moet de ademhaling snel en krachtig zijn. Vaak zie je dolfijnen water omhoog spuiten als ze zich aan het wateroppervlak begeven. Dit spuiten ontstaat door het temperatuurverschil van de uitgeademde lucht met de omgevingstemperatuur. Onder water wordt het blaasgat, dat omgeven is door veel spieren, afgesloten met een soort klepje. Tuimelaar dolfijnen kunnen zo'n 15 minuten onder water blijven en er zijn zelfs soorten die dit een uur volhouden. Intelligentie bij dieren Dolfijnen slapen anders dan landzoogdieren. Ze moeten regelmatig boven water komen om adem te halen (bewuste ademhaling). Ze nemen daarom korte rustperiodes/pauzes waarbij de hersenhelften om de beurt rusten. Dolfijnen kunnen dus niet helemaal gaan slapen. Je kunt deze rustperiodes herkennen aan het dobberen aan het wateroppervlak of aan het rustig rondzwemmen. Vaak zijn de ogen dan half gesloten.

Geit

Afrikaanse Boergeit Geschiedenis: Vleesras afkomstig uit Zuid-Afrika genoemd naar de, van oorsprong, Nederlandse boeren die Zuid-Afrika hebben gekoloniseerd. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Boergeit stamt af van de Hottentottengeit. De dieren zijn wit en hebben een bruine kop met witte bles. Het is een grote zwaargebouwde geit met korte beharing. Verder hebben ze hangoren en zijn ze gehoornd. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Anglo-Nubische geit Geschiedenis: De Anglo-Nubische geit is ontstaan in Engeland. Daar kruiste men inheemse landgeiten met geiten die afkomstig waren uit Egypte en Afrika. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: Het meest opvallend aan de Anglo-Nubische geit zijn haar oosterse kenmerken, lange hangoren en een gebogen neus. Door haar manier van lopen heeft ze een trotse houding. Het is een van de grootste geiten die wij kennen. Ze zijn gehoornd en kortharig. Alle kleuren zijn daarbij toegestaan. Ze hebben een vriendelijk karakter en prima melkeigenschappen. Voor informatie: Nederlandse Organisatie van Geitenfokkers(NOG) of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Angorageit Angora geit Geschiedenis: De Angorageit is afkomstig uit de vallei Angora op het Centraal Anatolische Plat in Turkije. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: Het meest opvallende kenmerk aan de Angorageit is natuurlijk de lange krullende beharing, ook de kop is volledig bedekt. Hierdoor wordt hij nog wel eens aangezien voor een schaap. De Angorageit wordt twee maal per jaar geschoren en levert ongeveer 3,5 kilo wol (Mohair) per schering op. De ruwe mohair is goed te verspinnen en uitstekend te verven. De bokken hebben prachtige naar achter staande horens, die de vorm hebben van een kurkentrekker. Ook de geiten zijn gehoornd. Deze horens zijn eenvoudiger en staan schuin naar achteren. Doordat bij de bok de stinkklier achter de horens ontbreekt stinken ze bijna niet. Voor informatie: Nederlandse Angorageiten Fokkers Vereniging www.nafv.cjb.net of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl jdjdjdj.nenen Alpine Polychrome Geschiedenis: De Alpine Polychrome is een zeldzame geit die vermoedelijk afstamt van de normale Alpine geit. In Nederland zijn er slechts enkele exemplaren van de Alpine Polychrome aanwezig. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Alpine Polychrome onderscheid zich van een normale Alpine geit door de kleur van de vacht. De vacht is kortharig. Bruin is de basiskleur, maar daarnaast zijn er vlekken in verschillende andere kleuren. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Belgische Hertegeit Geschiedenis: Het Hertegeit is een melkgeit die verwant is aan andere alpinegeiten en lijkt daar ook sterk op. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De bruine kleur heeft haar de naam Hertegeit bezorgd. De Hertegeit is bruin met zwarte accenten of zwart, kortharig en ze is gehoornd. Ze heeft een levendig karakter. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Bonte Duitse Edelgeit Geschiedenis: De Bonte Duitse Edelgeit is ontstaan uit de verschillende bruingekleurde geiten die in Duitsland voorkwamen. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Bonte Duitse Edelgeit heeft sterke overeenkomsten met andere rassen, zoals de Alpinegeiten. De toevoeging "bont" kan misleidend werken omdat ze niet bont zijn maar egaal bruin gekleurd, met een zwarte aftekening. Het gaat hier om een vruchtbaar en sterk melkgeitenras. Ze zijn in principe gehoornd. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Dwerggeit Geschiedenis: De dwerggeit komt van oorsprong uit West-Afrika. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Dwerggeit is zeer populair in Nederland. Dit komt mede door zijn geringe afmetingen. De geit wordt ongeveer 50 centimeter groot waardoor hij op een kleinere ruimte gehouden kan worden. Ze zijn levendig en aanhankelijk. Ze zijn gehoornd en hebben een korte beharing. In principe zijn alle kleuren toegestaan, het meest komt wildkleur voor. Voor informatie: Nederlandse Federatie van Verenigingen van Dwerggeitenhouders(NFD) www.dwerggeiten.nl of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Franse Alpinegeit Geschiedenis: Het alpine ras komt oorspronkelijk uit de Zwitserse en Franse alpen. De gemskleurige berggeit is verantwoordelijk voor de [meestal] reebruine kleur. Tevens kan deze berggeit worden herleid tot geiten die in de oertijd in Zwitserland voorkwamen. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Alpine is een rustige en goede melkgeit. Ze zijn kortharig en gemiddeld van formaat. De Alpine geit heeft een zeer goed aanpassingsvermogen en is daardoor gemakkelijk in het onderhoud. De bekendste kleur bij de Alpine geit is reebruin met een zwarte streep over de rug en hij heeft zwarte poten. Er zijn daarnaast nog enkele andere kleurslagen. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Nederlandse Bonte geit Geschiedenis: De Bonte Geit woont al van oudsher in Nederland. Hij kwam toen met name voor op de Zeeuwse eilanden en werd daar gebruikt om de bokkenwagen te trekken.. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Bonte Geit is een goed ontwikkelde hoogbenige geit, waarvan de geit ongeveer 70 centimeter hoog wordt en de bok 80 centimeter. Veerkrachtig en ruime tred. De beharing is kort, wit en heeft zwart of bruine vlekken. Hij lijkt sterk qua bouw en uiterlijk op de Witte geit. Voor informatie: NOG of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Nederlandse Landgeit (Veluwse Landgeit) Geschiedenis: De Nederlandse Landgeit, ook wel Veluwse Landgeit genoemd, is het enige oorspronkelijke Nederlandse ras. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Nederlandse Landgeit is een dier dat met uitsterven werd bedreigd. Gelukkig gaat het tegenwoordig weer beter en er zijn momenteel rond de 1800 moederdieren. Het is een zeer sober ras. Het is een langharige geit met een goed ontwikkelde bokkenpruik. Opvallend is de wipneus en de flinke hoorns. Ze hebben een sik, maar de klokjes ontbreken en zijn niet toegestaan. Ze komen in verschillende kleuren voor. Voor informatie: Landelijke Fokgroep Nederlandse Landgeiten(LFNL) of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Nederlandse Saanengeit (Witte geit) Geschiedenis: De Nederlandse Saanengeit stamt af van de uit Zwitserland komende Saanengeit. Vanwege zijn goede melkeigenschappen zijn deze geiten naar diverse landen geëxporteerd, waar ze met plaatselijke landgeiten werden gekruist. In Nederland is zo de Nederlandse Saanengeit, ook wel Witte geit genoemd, ontstaan. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Saanengeit is kort behaard en van oorsprong ongehoornd. Meestal hebben ze een sik en klokjes. Ze zijn rustig en lief van karakter. Verder lijken ze sterk op de Bonte Geit. De Saanengeit wordt gezien als de beste melkgeit ter wereld ze geeft tussen de 3 en 5 liter melk per dag. Vanwege deze eigenschap wordt ze veel gehouden in de professionele melkveehouderij. Voor informatie: NOG of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Owambo geit Geschiedenis: De Owambo geit is afkomstig uit het noorden van Namibië, het gebied dat is gelegen tegen Angola. Het ras heeft zich volledig aangepast aan de hete droge en karige omstandigheden die heersen in de zoutpannen in dit gebied. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Owambo geit heeft hangoren en is gehoord. De hoorns van de bok kunnen 40 centimeter lang worden en de hoorns van de geit worden ongeveer 30 centimeter lang. De Owambo geit is een groot ras waarbij de bokken tussen de 80 a 90 centimeter hoog worden en tussen de 80 a 90 kilo zwaar, de geiten worden tussen de 70 en 80 centimeter hoog en tussen de 50 a 60 kilo zwaar. In het land van herkomst wordt de Owambo gehouden voor zijn vlees, melk, huid en botten. Voor zover bekend komt de Owambo geit in Nederland niet voor, in Duitsland zijn er ongeveer 100 dieren. Poitevine geit Geschiedenis: De Poitevine geit is een melkgeit die afkomstig is uit Poitou-Charentes in Frankrijk. Momenteel wordt door het geringe aantal de Poitevine geit in zijn voorbestaan bedreigd. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Poitevine geit is bruin/zwart met een specifieke witte tekening aan zijn poten, onderbuik en kop. Ze zijn veelal gehoornd en hebben klokjes en een sik. Ze hebben een zeer levendig karakter. Voor informatie: ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Syrische Geit Wij zoeken nog een foto en een rasomschrijving. info@boerderijdieren.nl Informatie over dit ras volgt. Toggenburger Geit Geschiedenis: De Toggenburgergeit is afkomstig uit Sankt Gallen in Zwitserland en vanwege zijn melkgevende eigenschappen naar diverse landen geëxporteerd. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: Kenmerkend aan de Toggenburgergeit is haar lichtbruine kleur met specifieke witte aftekening. Verder zijn ze stevig van bouw en dragen een sik en hebben klokjes. Ze hebben een kop die nieuwsgierigheid uitstraalt. Ze komen zowel gehoornd als ongehoornd voor. Voor informatie:NOG of ANBG, e-mail: anbg@hetnet.nl Wallische Geit Geschiedenis: De Wallische geit is een veelzijdige geit die afkomstig is uit het zuid-westen van Zwitserland. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Wallische geit werd van oorsprong zowel voor het vlees als voor de melk gehouden. Het meest in het oog springende aan de Wallische geit is natuurlijk zijn opvallende tweekleurigheid. Zwart aan de voorzijde en wit aan de achterkant. Verder hebben ze lang haar en een sik. Zowel de bokken al de geiten zijn in principe gehoornd. Voor informatie: Algemene Nederlandse Bond van Geitenhouders (ANBG), e-mail: anbg@hetnet.nl Zwitserse Saanengeit Geschiedenis: De Zwitserse Saanengeit is afkomstig uit het Saanendal in Zwitserland. Vanwege zijn goede melkeigenschappen zijn deze geiten naar diverse landen geëxporteerd, waar ze vaak met plaatselijke landgeiten werden gekruist. Ondanks deze kruisingen lijken ze nog sterk op elkaar. In Nederland stamt de Nederlandse Saanengeit(Witte geit) van de Zwitserse Saanengeit af. Uiterlijke kenmerken en eigenschappen: De Saanengeit is een rustige geit met een lief karakter. Deze van oorsprong hoornloze geiten zijn kort behaard en hebben vaak een sik en klokjes. De kleur is wit.

Honden

Het overzicht van de rashonden. Elke rashond heeft bepaalde kenmerken. De meeste beschrijvingen van deze honden kunt u hieronder bekijken. Als u een hond wilt aanschaffen, denk dan ook eens aan de mogelijkheid van een hond bij een asiel. hier ongeveer ALLE rashonden Affenpinscher Afghaanse Windhond Airedale Terrier Akita Inu Alaskan Malamute American Indian Dog American Staffordshire Terrier Amerikaanse Bulldog Amerikaanse Cockerspaniel Appenzeller Sennenhond Australian Cattle Dog Australian Kelpie Azawakh Barzoi Basenji Basset Blue de Gascogne Basset Fauve de Bretagne Basset Hound Bayerischer Gebirgsschweisshund Beagle Bearded Collie Beauceron Bedlington Terrier Bergamasco Berger Blanc Suisse Berghond van de Maremmen en de Abruzzen Berner Laufhund Berner Sennenhond Bichon Frise Bloedhond Bolognezer Bordeauxdog Border Collie Border Terrier Boston Terrier Bouvier Boxer Bracco Italiano Briard Bullmastiff Bull Terrier Ca de Bou Cairn Terrier Cane Corso Italiano Cao da Serra de Aires Catelaanse Herdershond Cavalier King Charles Cesky Terriër Chart Polski Chesapeake Bay Retriever Chien Courant du Jura Chihuahua Chinese Naakthond Cirneco dellEtna Clumber Spaniel Coton de Tulear Curly Coated Retriever Dalmatische hond Dandie Dinmont Terriër Deerhound Dobermann Dogo Argentino Drentsche Patrijshond Drever Duitse Brak Duitse Dog Duitse Herder Duitse Pinscher Duitse Staande Hond, Draadhaar Duitse Staande Hond, Korthaar Duitse Staande Hond, Langhaar** Dwergpinscher Engelse Bulldog Engelse Cocker Spaniel Engelse Setter Engelse Springer Spaniel Entlebucher Sennenhond Epagneul Français Epagneul Nain Continental Erdélyi Kopó Eurasier Field Spaniel Fila Brasileiro Finse Lappenhond Finse Spits Flat Coated Retriever Foxterrier, draadhaar Foxterrier, gladhaar Franse Bulldog Galgo Español Gascon Saintongeois, Grand Golden Retriever Gordon Setter Great Japanese Dog Greyhound Griffon Blue de Gascogne Groenendaeler Grote Zwitserse Sennenhond Hamilton Stövare Havanezer Heidewachtel Hokkaido Ken Hollandse Herdershond Hollandse Smoushond Hovawart Ierse Setter** Ierse Terrier Ierse Waterspaniel Ierse Wolfshond IJslandse Hond Irish Softcoated Wheaten Terriër Italiaans Windhondje Jack Russell Terrier Japanse Spaniel** Kai Inu Karelische Berenhond Kaukasische Owcharka Keeshond, Dwerg Keeshond, Grijze Keeshond, Grote Keeshond, Klein Keeshond, Middenslag Kerry Blue Terriër King Charles Spaniel Kishu Komondor Kooikerhondje Korthals Griffon Kromfohrlander Krazski Ovcar Kuvasz Labrador Laekense Herder Lagotto Romagnolo Laika, Oost Siberische Laika, Russisch-Europese Laika, West Siberische Lakeland Terrier Lancashire Heeler Landseer Leeuwhondje** Leonberger Lhasa Apso Luzerner Laufhund Magyar Agar Maltezer Mastino Napoletano Mechelse Herder Mexicaanse Naakthond Mopshond Münsterlander, Grote Newfoundlander Noorse Buhund Norfolk Terrier Norwich Terrier Nova Scotia Duck Tolling Retriever Old English Mastiff Old English Sheepdog Otterhound Oud Duitse Herdershond Parson Russell Terriër Pekingees Perro de Agua Espagnõl Peruaanse Naakthond Petit Brabançon Pharao-hond Picardische Herdershond Podenco Ibicenco Poedel Polski Owczarek Nizinny Portugese Waterhond Prazsky Krysavik Pyrenese Berghond Pyrenese Herdershond Rhodesian Ridgeback Rottweiler Saarloos Wolfhond Sabueso Espagñol Saluki Samojeed** Schapendoes Schipperke Schnauzer** Schotse Herdershond, Korthaar Schotse Herdershond, Langhaar Schotse Terrier Schwyzer Laufhund Sealyham Terrier Siberische Husky Shar-Pei Sheltie Shiba Inu Shih Tzu Shikoku Silky Terrier Sint Bernhard Sloughi Slovensky Cuvac Spinone Italiano Stabyhoun Staffordshire Bull Terrier Sussex Spaniel Tatra Teckel Tervuerense Herder Thai Ridgeback Tibetaanse Mastiff Tibetaanse Spaniel Tibetaanse Terrier Tosa Inu Tsjechoslowaakse Wolfhond Vastgotaspets Weimaraner Welsh Corgi Cardigan Welsh Corgi Pembroke Welsh Springer Spaniel Welsh Terrier** West Highland White Terrier Wetterhoun Whippet White Swiss Shepherd Dog Yorkshire Terrier Zuid-Russische Owcharka (de hondennamen met ** zijn enkele van de zeldezame soorten)

Koeien/stieren

DE KOE Hoofdstuk 1: Hoe ziet een koe er uit ??? Hier noem ik een paar dingen van een koe en wat ze doen: De oren: De oren van een koe zijn groot. Koeien kunnen ze in bijna alle richtingen draaien om geluiden op te vangen als er gevaar is. De bek: De bek is perfect gemaakt om mee te grazen. De koe trekt het gras van de grond en slikt het zonder te kauwen door. De staart: De staart is heel handig als vliegenmepper. De magen: Een koe heeft 4 magen: * De eerste maag: De eerste maag wordt ook wel de Pens genoemd. De koe slikt het gras zonder te kauwen in. Dan komt het bij de eerste maag: de pens. Als de pens vol is, komt het gras beetje voor beetje weer in de bek. Dan gaat de koe het fijn kauwen. Daarna wordt het weer ingeslikt en komt het in de volgende maag. * De tweede maag: De tweede maag ook wel de netmaag genoemd. Hier wordt de herkauw massa verder verteerd en gaat dan naar de volgende maag. * De derde maag: ook wel de boekmaag genoemd. het is zo genoemd om dat daar het vocht er uit gehaald wordt. * De vierde maag: ook wel de lebmaag genoemd. Dat lijkt op een mensenmaag. Hier worden de voedingsstoffen verteerd. Voedingsstoffen worden opgenomen via de darmwand. Door het bloed gaan ze naar de plek waar ze nodig zijn. De rest die niet wordt gebruikt gaat naar buiten(mest). De uier: Dit wordt ook wel de melkzak van de koe genoemd. Binnenin is het verdeeld in 4 kwartieren, elk met 1 speen. Hoofdstuk 2 Van kalf tot koe Ik deel 2 boeken van de koe uit Van kalfje tot koe * Een baby-koe heet een kalfje (0 tot 1 jaar) * Een 'tiener'-koe heet een pink (1 tot 2 jaar) * Vanaf haar tweede jaar krijgt een koe jaarlijks een kalfje. Een jonge koe, die nog maar één keer een kalfje heeft gekregen, heet een vaars (2 tot 3 jaar). * Een koe is pas een volwassen koe na de geboorte van haar tweede kalf (3 jaar en ouder). De oudste koe bij ons op de boerderij heet trix 4 en is 13 jaar oud. En die koe heeft bijna 100.000 liter melk gegeven. Melklijst van Trix 4 no 42 laten zien Waarom hebben koeien een oormerk? Oormerk omhoog houden Net als mensen heeft ook elke koe een eigen paspoort. Dit heet een koekaart. Hierin staat wanneer en waar ze geboren is, wie haar ouders zijn en welke boer haar baas is. Omdat een koe geen broekzak heeft, zit het paspoort in de vorm van een geel plastic kaartje in haar oor: een oormerk. Op het oormerk staat het 'paspoortnummer' en in de computer van de boer staan alle gegevens van de koe. Voor de zekerheid heeft ze twee oormerken. Want als ze er eentje verliest, heeft ze er altijd nog 1 over .De oormerken zijn heel belangrijk. Als de koe een ziekte heeft, kan haar hele familie gevonden worden. Nu laat ik zo’n paspoort zien. Koekaarten laten zien De ene is van onze oudste koe en de andere van het laatste kalfje dat geboren is. Oormerk en koekaarten doorgeven Hoofdstuk 3 wat eet een koe Van voeding tot mest 's Zomers eet een koe wel 90 kilo vers gras per dag! Om veel melk te geven krijgt ze daar nog krachtvoer bij; bijvoorbeeld brokjes. Een koe die 20 liter melk geeft krijgt ongeveer 7 kilo brok en een koe die 35 liter melk geeft krijgt 13 kilo brok. Brokjes laten zien Een koe kauwt haar voedsel twee keer. Herkauwen heet dat. Om haar dorst te lessen drinkt ze dagelijks 70 liter water! Een koe poept en piest 100 kilo mest en plas per dag. De mest heeft de boer nodig om gras te laten groeien op het land. Wat eet een koe als ze in de winter op stal staat???: Voor de winter moet de boer zorgen voor een voorraad gras. Vooral in het voorjaar, als het gras hard groeit, maait de boer een deel van het gras en laten het gras drogen op het land. Daarna rapen speciale machines het gedroogde gras op en wordt het op een grote hoop gegooid. De boer laat het gras 'inkuilen'(dat wil zeggen dat over het gras wordt gereden om de lucht eruit te krijgen) en bedekt dit gras met plastic en zand. Zo blijven de smaak en de voedingsstoffen van het gras behouden. Dit gras wordt kuilgras genoemd. Hoofdstuk 4 Melk van de koe De melk wordt gevormd in melkblaasjes. Om 1 liter melk te krijgen moet er 300 tot 400 liter bloed door de uier stromen. Als er op de juiste manier op de speen gedrukt wordt, komt er melk uit. Bij het melken met de machine worden 4 speenhouders gebruikt die aan de spenen zuigen. De melk gaat rechtstreeks van de uier naar de koeltank. Ze wordt op de boerderij bewaard in een koeltank op 3.5 graden. Plaatje van de melktank laten zien Als een koe net gekalfd heeft dan geeft ze ongeveer 20 liter melk. Dit zijn dus 20 pakken melk. Maar een koe die heel veel melk geeft kan wel 50 liter melk per dag geven.

Paarden

Een mannelijke paard noem je een hengst. Een vrouwelijke paard noem je een merrie. Een jong noem je een veulen. Er zijn pony’s en paarden. Pony’s zijn kleiner en hun buik is dikker en ze hebben kortere benen. Paarden zijn groter dan een pony, ze zijn slanker en hebben lange benen. Ik vertel eerst iets over een veulen. Is een merrie zwanger van een veulen dan duurt de zwangerschap 11 maanden. De veulen wordt meestal 's nachts geboren. Wanneer hij geboren is zal hij nog niet kunnen lopen. Na enkele uren probeert hij zelf op te staan. Omdat zijn benen te ver uit elkaar staan, staat hij onhandig en wankelend op zijn benen. De merrie houdt hem goed in de gaten. Ze kijkt goed hoe hij zijn eerste stappen in de grote wereld zet. Het veulentje heeft haar nodig… maar hij heeft ook behoefte aan een mens. Ik heb zelf geen eigen paard en daarom ben ik op paard rijles op de manage. Ik wil jullie daarom nu iets vertellen over het opzadelen van een paard, het paard rijden en de verzorging van een paard en wat je nodig hebt om paard te rijden. Wat is er nodig om op een paard te rijden. Laat je kleding zien Rijkleding Rij laarzen Een cap (pet) voor de bescherming van je hoofd. Een zweep Als je naar de manege gaat zal je als eerst je paard van stal moeten halen. Door zijn naam te noemen merkt je paard dat je in zijn stal bent . Je begroet hem om hem te aaien en lieve woordjes tegen hem te zeggen. Het paard zal dan met zijn hoofd naar jouw richting staan en dan kun je hem makkelijk opzadelen. Wat heb je nodig om je paard op te zadelen? · Een hoofdstel, een hoofdstel bestaat uit een neusriem, een keelriem en een bit. · Een zadel, een zadel bestaat uit een stijgbeugel, een achterboom, een zadelknop en een beugelriem. Je moet het paard goed en op de juiste wijze opzadelen voordat je gaat rijden. Ook de teugels zijn daarbij belangrijk. DE teugels maak je vast aan zijn hoofd en door zijn mond. Zonder een hoofdstel kun je niet sturen en ook niet met je paard praten. Door aan de teugels te trekken kun je met je paard praten. Zo zorg je ervoor dat jij de baas bent over je paard. Opstijgen Het is niet zo gemakkelijk om op de rug van een paard te klauteren. Het is belangrijk dat je lenig bent en de techniek van het opstijgen goed beheerst. Als eerst zet je jouw rechtervoet op je stijgbeugel en dan moet je de achterboom(het achterste deel van de zadel) . vasthouden. Laat dit zien aan de kinderen Het paard rijden · Als je aan beide teugels tegelijk trekt dan weet je paard dat hij moet stoppen met lopen, draven of galopperen. · Als je aan de linker teugel trekt dan weet je paard dat hij naar links moet. · En als je aan de rechter teugel trekt dan weet je paard dat hij naar rechts moet. · En als je paard wat tikjes en schopjes geeft en je blijft zitten op je zadel dan gaat hij galopperen. · Geef je paard schopjes dan weet hij dat hij moet gaan draven. En luister hij niet dan geef je hem een tik met je zweep. Doet hij dat niet dan probeer je het weer opnieuw. Wanneer je klaar bent met paardrijden geef je, je paard een klopje een klopje om hem te bedanken en je mag ook lieve woordjes tegen hem zeggen. Ik zeg altijd bedankt voor het rijden.. Dan breng je hem naar stal. Dan doe je het zadel af, dan zet je zijn halster om. Is je paard bezweten dan pak je wat stro en dan wrijf je hem droog. Ook zijn bit moet je met een spons en water schoonmaken. Het hoofdstel en het zadel moeten naar de zadel kamer. Dan begroet je het paard tot de volgende keer. Hoe moet je de teugels vasthouden? Houd in elke hand een teugel vast. Ze moeten even lang zijn en even strak zijn. Je duimen staan omhoog en je ellebogen hangen langs je lichaam. De verzorging van een paard, Borstelen, kammen, massage en hoeven schoonmaken. Hier vertel ik iets over. Mijn poetsdoos heb ik meegenomen. Hoeven schoonmaken Krab de hoeven uit en borstel ze schoon. Smeer er daarna een speciaal middel op waarmee je ze donkerder maakt. Soms draagt een paard hoefbeschermers deze rubberen hoefbeschermers zijn bestemd voor de voorbenen van je paard en beschermen zijn hoeven. De voorbenen kunnen namelijk gemakkelijk beschadigd worden door de achterbenen als je paard veel vaart maakt of als je met hem op een terrein loopt dat niet vlak is. Er zijn nog veel meer beschermmiddelen voor de benen van je paard, waaronder bandages. Paardentaal * Achterboom Het achterste deel van de zitting van het zadel. · Zadelknop Het voorste deel van het zadel met een V-vormige inkeping die de schoft vrijlaat. * Beugelriem Leren riem die de stijgbeugel met het zadel verbindt. De achterboom vastpakken Draai je lichaam nu richting de flank van het paard.Laat de tenen van je linkervoet naar voren wijzen. Pak met je rechterhand de achterboom van het zadel stevig vast en buig tegelijkertijd je rechterbeen om alvast wat vaart te zetten. Deze houding vraagt wel om enige lenigheid van jouw kant! Wat neem je mee om te laten zien??? Je paard rijkleding, hoeven en je poetsdoos. Wil je meer informatie over PAARDEN? Kijk dan bij GOOGLE.

Tijgers

Soorten Er zijn meerdere soorten tijgers, sommige zijn al uitgestorven, sommige leven nog. Ik zal de soorten tijgers die nog leven even op een rijtje zetten: - De Siberische tijger van deze tijger leven er nog zo’n 1000 van. - De Sumatraanse tijger van deze tijger leven er nog maar 300 van. - De Chinese tijger van deze tijger leven er nog zo’n 50 van. - En de Bengaalse tijger daar leven er nog zo’n 300 van De Siberische tijger Deze soort is het bekendst en ook meteen het populairst van alle tijgersoorten. Hij heeft een geel-bruine vacht met zwarte strepen. De Sumatraanse tijger Deze soort is een stuk kleiner dan de Siberische tijger. Door de jacht op deze soort is deze tijger erg zeldzaam geworden. De Sumatraanse tijger is afkomstig van Indonesië, ze kunnen tot 1 meter vijftig worden dat is dus vrij klein voor een tijger. De Bengaalse tijger Deze soort wordt tot 15 jaar oud, ze worden ongeveer 180 tot 260 kilo zwaar. Dit waren drie stukjes over verschillende soorten tijgers. Voedsel Tijgers zijn carnivoren, carnivoren betekent dat het vleeseters zijn. De tijger houdt vooral van hoefdieren zoals: Antilopes, herten, wilde zwijnen, zebra’s, gazelle’s enz. enz. De tijger houdt toch het meeste van Herten, wilde zwijnen en zebra’s. Af en toe vinden ze apen ook wel lekker. Tijgers houden niet alleen van hoefdieren, kleinere dieren vinden ze ook lekker want kikkers, vogels en vissen zijn ook welkom bij de tijger. De tijger jaagt nooit overdag alleen ’s nachts. Dat is slim van ze want tijgers kunnen geluidloos rondsluipen en daardoor heeft de prooi vaak niet door dat er een tijger op hem jaagt. Een tijger verstopt zich dan vaak achter bomen of achter een struik en wacht dan het goede moment af. Als het dan zover is springt hij achter de boom of struik vandaan en vangt zijn prooi. Tijgers jagen nooit op open velden want daar is de prooi hem te snel af. Tijgers vallen bijna nooit mensen aan, maar toch moet je altijd goed op je hoede zijn. De voortplanting Tijgers krijgen per nest zo’n 1 tot 5 jongen. Het dragen van de jongen duurt 93 tot 114 dagen. Tijgers leven ongeveer ± 20 jaar. Als de jongen geboren worden wegen ze tussen de 790 en 1610 gram. De oogjes van de jongen zijn nog dicht en gaan pas na ongeveer 7 dagen open. De tijger zoogt de jongen 5 maanden lang en daarna gaat de moeder met de jongen op jacht en ze leert de jongen hoe je moet jagen. Na 3 a 5 jaar zijn de tijgers echt volwassen en kunnen ze zelf weer jongen krijgen. Bedreigingen De tijger wordt bedreigd. Er is maar 1 vijand maar dan wel gelijk de ergste en dat is de mens! De mens jaagt op de tijger en daardoor sterft de tijger langzaam uit. Er zijn al veel soorten uitgestorven. De mens jaagt voor zijn ogen, en snorharen. Maar er wordt natuurlijk voornamelijk gejaagd voor zijn mooie tijgerpels. Deze vacht is al snel 26.000 euro waard. Daar verdienen de stropers dus veel geld mee. De tijger is nu wel een beschermde diersoort maar toch word dit dier nog veel bedreigd. Tijgers worden ook nog op een andere manier bedreigd door de mens. Doordat de mens de oerbossen kapt voor meer wegen kan de tijger niet meer leven omdat hij dan geen geschikt leefgebied heeft. Als het bedreigen van de tijger nog lang doorgaat zeggen ze dat in 2006 alle tijgers uitgestorven zullen zijn. Dat zou niet leuk zijn want het zijn erg mooie dieren. Grote katachtigen Tijgers zijn grote katachtigen roofdieren uit Azië. Hun vacht is meestal geel-bruin. Ze zijn de grootste katachtigen van alle katachtigen. Sommige tijgers leven in warme streken, sommige ook weer in koude streken. Aan tijgers kun je goed zien dat ze bij de katachtigen horen. Je kunt het zien aan hun vorm, oren, snorharen en aan hun snoet maar ook aan hun ogen. De leefgebieden van de tijger De tijger hoort voornamelijk thuis in Azië. In Azië is hij te vinden in dichte naaldbossen maar ook in de bamboewouden van China. Ze leven ook graag in de tropische oerwouden van Azië. De tijger stelt geen hoge eisen aan zijn leefomgeving als er maar genoeg water in de buurt is en dat er genoeg prooi is. In Rusland komen tijgers zo af en toe nog voor, maar niet veel meer.

Varkens

LEUKE SNUITERS In China leven de meeste varkens van de hele wereld. Varkens met hangbuiken en vetrollen en snorbaarden. Vroeger namen de Chinezen een voorraadje varkensvlees mee in hun graf. Want wie weet was de hemel zonder varkens. Dat leken de Chinezen heel erg. Ook gingen er in hun graf beeldjes van varkens mee. Voor de Chinezen waren de varkens heel erg belangrijk. Nog steeds hebben veel families een paar scharrelvarkens bij hun huis. In China kun je zelfs een varken zijn, het varken is een soort sterrenbeeld, net zoals je hier een stier of ram of een vis bent. JONGEN Een zeug die voor het eerst jongen krijgt,weet soms niet wat haar overkomt. Opeens floept er een biggetje uit haar achterwerk, en nog een en nog een. Een jonge zeug krijgt er meestal 8 en een oudere zeug meestal 12 of meer. Wat gebeurt hier denkt de zeug. Ze is zo in de war dat ze van schrik een biggetje doodbijt. Soms laat de boer vantevoren een konijn los. Het huppelt en rent om haar heen. Zo raakt de zeug wat gewend aan de drukte. DAT HELPT. VAN WILD NAAR TAM Heel vroeger waren er geen varkens. Er liepen wel wilde zwijnen rond. Daar werd op gejaagd, want dat vonden de mensen erg lekker. Wilde zwijnen werden ook gevangen. De zwijnenhoeder nam de dieren elke dag mee naar de bossen en de velden. Hij zorgde er wel voor dat ze niet weg liepen. Onderweg aten de wilde zwijnen wat ze tegen kwamen. bijv. : beukenootjes, kastanjes, planten, slakken, torren, noem maar op. Zodra het zwijn goed vet was werd het geslacht. Later gingen de boeren de wilde zwijnen bij hun huis houden. Ze kregen een weitje om te scharrelen, en een schuur om te schuilen. Ze leefden van afval, oud brood, restjes groenten, aardappelen, en schillen. Bovendien ruimden ze zo mooi de rommel op. Ook wroeten ze de grond om, en kon de boer het zaaien. Er werd hen zelfs geleerd om een kar te trekken. Zwijnen bij huis was dus erg handig. En je hield er nog een stukje vlees aan over ook. In de loop van tijden werden de zwijnen steeds meer gewend aan de mensen. Ze werden minder bang en veranderden langzamerhand van wilde zwijnen naar tamme huisvarkens. Zo vies als een varken. Zo dom als een varken. .Kun je nog meer kwaad over knor-knor vertellen? O,ja. Zo lui als een varken. Weet je wel dat een varken juist een heel zindelijk dier is? Wij mensen denken dat een modderbad heel vies is , voor voor het varken is het juist het tegen middel van kriebel beestjes of luizen. Omdat ze in het modderbad liggen en er weer uit komen droogt de modder en de beestjes samen op tot een harde korst. Daarna gaat het varken tegen een boom aan zitten wrijven om de korst en de beesfjes er af te halen. En dan zijn ze weg. HET HUISVARKEN Varkenslapjes, ham, knakworst, gehaktballen, allemaal vlees van een varken, zijn botten worden gebruikt voor de lijm, gerookte varkenssoorten liggen in de dieren winkel voor de hond, zijn vel word gebruikt voor de damestasjes en van zijn haar wordt een stevige verfkwast gemaakt. ER BLIJFT NIETS MEER OVER VAN DIE ARME KRULSTAART. IEDEREEN KENT ASTERIX EN OBELIX WEL. Obelix jaagde ook op everzwijnen. Hij vond ze ook lekker. Maar dan moest hij wel hart kunnen rennen, want zo'n everzwijn kan wel 50 km per uur halen. Het was maar goed dat Obelix in de toverdrank gevallen was. Want dan kan hij meer everzwijnen op zijn schouder dragen. Want zo'n everzwijn kan wel 1,50 worden en 200 kg wegen. Hij is zo zwaar omdat er bij zijn schouder een dikkere huid zit. Het was ook erg moeilijk om zo'n everzwijn te vinden, want de everzwijn heeft hele goeie oren, hij hoort het kleinste takje kraken. Daarbij komt ook nog zijn neus, hij kan ruiken wanneer mensen te dicht bij hem in de buurt komen. Zijn neus helpt hem ook bij het opgraven naar voedsel in de grond. Zijn slachttanden helpen hem daar ook bij. Zijn slachttanden worden ongeveer 25 cm. Het zijn een soort hoektanden die blijven groeien. De voeten van de everzwijn heeft twee grote en twee kleine tenen. De staart van de everzwijn wordt niet erg lang, maar 25 cm. Het lijkt soms kort maar er zit ook nog een krul in. DE EVER OF WILD ZWIJN Het everzwijn word ook wel eens ever of wild zwijn genoemd. Hij behoort tot de familie van de varkens. De ever is dus een neefje van het gewone varken. Ook vandaag wordt er nog op everzwijnen gejaagd.Sommigen zijn bang dat de wilde zwijnen schade aanrichten aan hun akkers Want daar komen ze voedsel zoeken als er niets meer te vinden is in het bos. Maar everzwijnen leveren ook nuttig werk op. Ze eten heel wat schadelijke diertjes op en met hun gewroet ploegen ze de bodem om. Dorre bladeren, takjes, en plantenresten komen zo in de grond terecht,dat is voedsel voor de bomen. WILD ZWIJN OP HET MENU In restaurants kun je wel eens everzwijn op het menu vinden. Er zijn ook slagers die hun vlees verkopen, vooral in het jachtseizoen. Sommigen vinden het vlees erg lekker, vooral als het wordt opgediend met veenbessen. Anderen vinden de smaak te wild. Misschien heb je op de Veluwe wel eens een wild zwijn gezien. Je ziet nog duidelijk dat ze familie van elkaar zijn. Ze lijken op elkaar. Maar toch zijn er grote verschillen zoals bijv. Een wild zwijn is groter en sterker en sneller. Wilde zwijnen houden van bos. Maar toch zie je ze overdag bijna nooit. Ze houden zich schuil met bladderen en takjes en gras over zich heen in een grote kuil. In de slaapkuil word niet gepoept of geplast. Want zwijnen zijn heel zindelijke dieren. Als het donker wordt gaan ze op zoek naar een plaats in het bos waar ze kunnen poepen of plassen, en als het donker wordt gaan ze ook op zoek naar voedsel voor de volgende dag, want dan hebben ze genoeg voedsel voor die dag. En 's avonds gaan ze weer op pad. Met hun neus wroeten ze door de grond. Het uiteinde van de neus is heel stevig. Rondom de neusgaten zit een wroetschijf Dat is een harde ring die tegen een stootje kan. Wilde zwijnen hebben een heel goede neus. Ze ruiken precies waar eten te vinden is. Zo vinden ze eikels en paddestoelen, wormen ofjonge muizen.

Vogels

Wat is een vogel ? Waar denk je aan als je een vogel voor je ziet? Hoe kunnen zoveel verschillende dieren - van struisvogels tot flamingo's en van papegaaien tot pinguïns - allemaal vogels zijn? Is een vogel een dier met veren dat vliegt? Is het een dier dat met een snavel dat zingt? Is het een dier dat eieren legt? Vogels zijn niet de enige dieren die vliegen of zingen. Vleermuizen kunnen vliegen, mensen kunnen zingen. en het zijn ook niet de enige dieren die eieren leggen. Vliegen, kikkers en vissen doen dat bijvoorbeeld ook. VEREN Elke vogel heeft veren. Dat maakt vogels ander dan alle andere dieren, want er is verder geen dier dat ook veren heeft. Veren zijn licht, ster en buigzaam. Ze zijn gemaakt van een stevig materiaal dat keratine heet. Het is dezelfde hoornstof waaruit je haar, je nagels en de schubben van reptiel bestaan. Veren houden een vogel warm en droog en beschermen zijn lichaam tegen verwonding. Natuurlijk zou een vogel ook zonder veren niet kunnen vliegen! Alle veren van een vogel tezamen heten pluimage. Er zijn in feit drie soorten veren, de dekveren en de donsveren, en de slagpennen. De dekveren geven de vogel zijn vorm en tekening. De vleugels en staart bestaan uit dekveren met een speciale vorm. Dekveren zien er plat en glad uit. Ze blijven bij elkaar door heel veel kleine haakjes, die in elkaar grijpen. Bij de meeste vogels zijn de dekveren in gelijkmatige rijen op het lijf gerangschikt. Ze vallen over elkaar heen zodat er geen stukje onbedekt blijft. De donsveren liggen meestal onder de dekveren, tegen de huid van de vogel aan. Ze zijn zacht en pluizig. Ze helpen de vogel warm te houden. Heel jonge vogels hebben alleen maar donsveertjes. Hun dekveren groeien pas later. Verzorging van de veren Vogelveren hebben veel zorg nodig. Ze moeten in goede staat blijven omdat ze zo belangrijk zijn voor de vogels. Vogels gebruiken de rand van hun snavel om hun veren glad te strijken. Door dit te doen verwijderen ze vuil en zorgen ze dat alle kleine haakjes keurig aan elkaar vast komen te zitten. De meeste vogels bedekken hun veren met een laagje vet om ze soepel en waterdicht te houden. het vet is afkomstig van de stuitklier bij de staart. Een vogel smeert vet uit de klier op zijn kop en op zijn snavel. Vanuit daar smeert hij het over de rest van zijn veren. Sommige vogels zoals reigers en duiven, hebben geen klier. In plaats daarvan hebben ze op hun borst zogenaamd poederdons groeien. Deze veertjes groeien altijd door. De puntjes breken af tot een heel fijn, waterbestendig poeder, dat de vogel over zijn veren verspreidt. Als een vogel een veer verliest, groeit er een nieuwe voor in de plaats. Alle vogels verliezen en vervangen al hun veren regelmatig. Dat heet ruien. De meeste kleine vogels hebben drie of maanden nodig voor al hun oude veren kwijt zijn er nieuwe voor in plaats hebben. Heel grote vogels, zoals adelaars, hebben soms twee jaar nodig om te ruien. UITERLIJK VERTOON Veel vogels hebben kleurige veren. Andere zien er heel saai uit. Het gebeurt vaak dat de mannetjes er heel opvallend uitzien en de vrouwtjes juist vaal. Waarom zou dat zijn? Vaak zijn mannetjes felgekleurd om een vrouwtje te lokken. Het mannetje met de felste kleuren of de meest opvallende pluimage zal door het vrouwtje worden uitgekozen. De vrouwtjes, daarentegen, moeten niet opvallen als ze op het nest zitten. Anders zouden ze de aandacht trekken van jagende dieren en aangevallen worden. Hun veren helpen bij de camouflage, die het moeilijk maakt ze van hun omgeving te onderscheiden. De veren van jonge vogeltjes maken dat ook zij verborgen blijven voor jager. Vaak wordt de pluimage gebruikt om een boodschap naar andere vogels van dezelfde soort over te brengen. De mannetjes van sommige soorten verdedigen een stuk grond waarvan ze vinden dat het hun territorium is. Mannetjes tonen hun kleurige veren aan elkaar in de strijd om hun territorium. De pluimage van een jonge vogel helpt niet alleen hem te verbergen. Zijn vader begrijpt zo dat hij geen rivaal is die weggejaagd moet worden. DE KUNST VAN HET VLIEGEN Er zijn maar weinig vogels dien niet kunnen vliegen zoals struisvogels en pinguïns. Vogels zijn niet de enige dieren die kunnen vliegen - vleermuizen kunnen ook vliegen, evenals veel insecten, natuurlijk. Hoe blijven ze in de lucht? Neem eens een vel papier en pak het losjes bij de rand vast. Blaas nu een hard over de bovenkant van het papier - niet eronder. Kijk hoe de lucht die over het papier stroom zorgt dat het omhoog komt. het is dan ook de lucht die over de vleugels van een vogel stroomt die maakt dat vogels en vliermuizen in de lucht blijven. Bij een vliegtuig werkt het net zo. Een vogel die met zijn vleugels slaat, probeert niet door de lucht te roeien zoals vroeger werd gedacht. De lucht zorgt niet zomaar dat de vogel omhoog gaat. hij remt de vogel ook af bij het vooruit vliegen. deze kracht die de vogel tegenwerkt heet weerstand. De vleugels van vliegende vogels zijn gevormd om zo scherp mogelijk door de lucht te snijden en de weerstand te verminderen. Kolibries kunnen op één punt te blijven hangen, zoals een helikopter. Als ze dat doen stroomt er geen lucht over hun vleugels om ze in de lucht te houden. In plaats daarvan slaan ze zeer snel hun vleugels van voor naar achter, waarbij ze ook nog een beetje draaien. Zo worden ze toch door hun vleugels omhooggeduwd. De kolibrie kan zijn vleugels kantelen, waardoor hij vanuit één positie alle kanten op kan draaien en zelfs voor een seconde of twee ondersteboven kan vliegen! GEBOUWD OM TE VLIEGEN Een vogel is gebouwd om te vliegen. Dat zie je allereerst aan de vleugels die in de plaats komen van voorpoten of armen met handen. Er is echter meer in de bouw van de vogel dat hem helpt bij het vliegen. Aan de vleugel zijn twee soorten veren gevestigd. De handpennen (of grote slagpennen) zitten vast aan de botjes die bij andere dieren de hand worden genoemd. Zij stuwen de vogel voort in de lucht. Zonder de handpennen zou de vogel niet kunnen vliegen. De armpennen (of kleine slagpennen) zitten vast aan de botten die bij andere dieren de onderarm vormen. Zij zorgen voor een oppervlak waar de lucht overheen kan stromen en houden de vogel in de lucht. Vliegen vraagt veel kracht, vooral bij het opstijgen. Een vogel moet dan alle opwaartse kracht leveren met spierkracht alleen, tot de luchtstroom hem zal ondersteunen. Vogels hebben grote borstspieren om hun vleugels mee te bewegen. Bij sommige vogels, zoals duiven, vormen ze een derde van het lichaamsgewicht. Gewicht is ook belangrijk bij het vliegen. Hoe zwaarder een vogel is, hoe moeilijker het is om op te stijgen en weg te vliegen.Vogels hebben dan ook heel lichte, holle botten. Van sommige soorten wegen de botten bij elkaar half zo veel als de veren! VERSCHILLENDE VLEUGELS Vogels hebben veel verschillende vleugelvormen. Zelfs niet vliegende vogels gebruiken hun vleugels op de een of andere manier. De korte, stompe vleugels van een struisvogel helpen hem zijn evenwicht e bewaren als hij ren. Pinguïns hebben platte, dunne vleugels, die een beetje op peddels lijken. Ze komen goed van pas bij het zwemmen. Warme lucht stijgt op van de grond. Ook kan het zijn dat wind langs een heuvel rug omhooggestuwd wordt. Sommige vogels met brede vleugels, zoals gieren, adelaars en pelikanen, kunnen die stijgende lucht gebruiken om in de lucht te blijven. Ze glijden zo lange tijd moeiteloos rond. Dit soort vliegen heet zweven. Albatrossen zijn uitstekende vlieger. ze kunnen zeer lange afstanden over de golven van de oceaan glijden met zo nu en dan een enkel klein slagje van hun lange, smalle vleugels. ze maken hierbij gebruik van de wind die over de oceaan waait. Zelfs als er geen wind is kan een albatros nog in de lucht blijven dankzij lucht die wordt voortgeduwd door de golven. Een zwevende vogel kan de hoeveelheid opwaartse druk en weerstand veranderen door de vorm van zijn vleugels te wijzigen. zo kan hij versnellen of vertragen zonder met zijn vleugels te slaan. Vogels die in het bos leven hebben over het algemeen korte vleugels met een stomp uiteinde. Daardoor kunnen ze niet zo goed zweven. Ze vliegen vooral van boom tot boom. SNAVELS Een vogel heeft geen armen en handen en moet alles doen met zijn poten en zijn snavel. Een vogelsnavel is niet hetzelfde als de kaken bij andere dieren. een snavel is in feite een machtige bedekking van de kaak van de vogel. Een vogelkaak is veel lichter dan die van een reptiel, of zoogdier. Een zwaar hoofd zou namelijk het bemoeilijken. Omdat vogels geen tanden hebben hunnen ze hun voedsel niet kauwen. Daarom hebben de meeste een spiermaag. Dit is het gedeelte van het spijsverteringskanaal van een vogel waar het voedsel wordt vermalen. hiervoor heeft de spiermaag hele sterke spieren. Sommige vogels slikken een paar kleinen stenen in. die zitten in de spiermaag, waar ze helpen bij het vermalen van het voedsel. De soorten die nesten bouwen, verzamelen en dragen bouwmateriaal in hun snavel. Vogels die holen in holen broeden, graven een gat met hun snavel, waarna hun het echte graafwerk overneemt. SNAVELVORMEN Vogels hebben veel verschillende snavelvormen, allemaal met een bepaald doel. De haakvormige snavel van bijvoorbeeld adelaars en haviken dient om moeiteloos stukken vlees los te scheuren. de snavels van zaad-etende vogels zijn heel verschillend. Sommige hebben een heel kleine snavel, om kleine zaadjes goed te kunnen pakken. Andere hebben een heel sterke snavel met kaakspieren. Zij kunnen zelfs kersen en pruimen pitten kapotbijten. Sommige vogels die langs de kustlijn leven hebben lange, dunne snavels. hiermee krijgen ze gemakkelijk diertjes die in het zand leven, zoals wormen en schaaldieren te pakken. Eenden hebben over het algemeen platte snavels. Je ziet ze vaak in ondiep water met hun kopt naar beneden en hun achterste in de lucht. ze zoeken naar voedsel op de modderige bodem. Ze zeven de modder in hun snavel om voedsel te vinden. Pelikanen hebben grote snavels. een grote keelzak bevindt zich tussen het onderste stuk van de snavel en de keel. Hiermee schept hij de vissen uit het water. Als de pelikaan zijn hoofd optilt loopt het uit de keelzak en blijft de vis erin achter. ZANG EN ROEP Vogels zijn niet de enige dieren die zingen. mannelijke sprinkhanen zingen om een vrouwtje te lokken. Kikkers doen dat ook en verdedigen hun territorium om die manier. Mensen zingen ook aardig wat! Kikkers en mensen hebben stembanden bovenin kun keel, die aan het trillen worden gebracht om geluid te produceren. Vogels hebben onderin hun keel een syrinx, een zangorgaan dat door spieren van vorm wordt veranderd en zo verschillende tonen produceert. Vogels die veel zingen hebben een ingewikkelde syrinx. Sommige vogels kunnen twee wijsjes tegelijkertijd laten horen en zo een duet met zichzelf zingen! niet alle vogels hebben een syrinx. Gieren bijvoorbeeld, maken helemaal geen geluid. de meeste hebben echter een serie roepen waarmee ze elkaar berichten doorgeven. Ze kunnen andere vogels bijvoorbeeld waarschuwen voor gevaar. Vogels die in een zwerm vliegen roepen naar elkaar om zo bij elkaar te blijven. Van de zangvogels is het meestal het mannetje dat zingt. hij vertelt ander vogels van soort dat dit zijn territorium is. in de lente kan het ook zijn dat het mannetje een vrouwtje probeert te lokken door middel van te gaan zingen. EIEREN LEGGEN Alle vrouwelijke vogels leggen eieren. Een ei levert voedsel en bescherming voor het groeiende jong dat zich er in bevindt. Vogels zijn niet de enige levende wezens die eieren leggen. Alle insecten, vissen en de meeste reptielen leggen eieren en er zijn zelfs enkele zoogdieren die dat doen. Waarom legt een vogel eieren en krijgen ze geen baby's zoals de mens? Een belangrijke reden is dat het bijna onmogelijk zou zijn voor het vrouwtje om te vliegen als ze een groeiend jong in haar buik mee moest dragen. Een ander voordeel van eieren is dat ze veilig eventjes in het nest gelaten kunnen worden als dat nodig is. Het aantal gelegde eieren kan erg verschillen. De reuzenalbatros legt eens in de twee jaar een ei. Europese merels kunnen daarentegen vier keer per jaar vijf eieren leggen. De eierschaal bevat onder meer calcium. Calcium zit ook in botten. Vrouwelijke vogels hebben speciaal bot dat ze gebruiken om calcium voor hun eieren in op te slaan. De schaal van een kippen ei wordt in ongeveer 15 uur gevormd in het lichaam van de hen. In een eierschaal zitten duizenden heel kleine gaatjes. hierdoor kan lucht in en uit stromen, zodat het groeiende kuiken kan ademen. In het ei zit de gele dooier en het doorzichtige eiwit. Dat heb je vast al eens gezien bij het bakken van een kippen ei. De dooier is voedsel voorziening van de groeiende vogel. Het eiwit is als een kussen dat de jonge vogel beschermt. het is ook een brom van water. DE VORM VAN EIEREN Er zijn vogeleieren in verschillende maten, vormen en kleuren. De kleinste eitjes worden natuurlijk gelegd door de kleinste vogeltjes. Sommige kolibries eitjes zijn minder dan een centimeter lang en wegen nog geen vier honderdsten van een gram. De eieren van de grootste vogel, de struisvogel, zijn gigantische ze zijn ongeveer achttien centimeter lang en twee kilo zwaar. Dat is ongeveer veertig keer het gewicht van een kippen ei. De vorm en kleur van de eieren van een vogel zeggen vaak iets over hoe de vogel leeft. Vogel die in holen nestelen hebben ronde eieren. Deze zijn wit zodat ze beter te zien zijn in het donker. Vogels die in de open lucht nestelen hebben eieren die gecamoufleerd zijn. ze zijn zo gekleurd dat ze niet opvallen in de omgeving. Zo kan de vogel ze verborgen houden voor dieren die ze misschien op zouden willen eten. Sommige vogels leven samen in grote groepen die kolonies genoemd worden. ieder ei heeft zijn eigen tekening zodat de zeekoet de zijne gemakkelijk herkent. Een vogelsoort die in kolonies leeft is bijvoorbeeld een zeekoet. Zeekoeten leggen hun eieren op de smalle rand van een klif, hoog boven de zee. De eieren lopen aan een kant spits toe, zoals een peer. hierdoor rollen ze niet zomaar in zee als ze aangestoten worden, maar draaien in een cirkel rond. EEN WERELD VOL VOGELS Er bestaan bijna negenduizend soorten vogels. Ze leven bijna overal, in onze steden en dorpen, in tropische regenwouden en in het bevroren landschap en de ijszeeën van de polen. Ze variëren in grootte niet vliegende struisvogel, die 150 kilo weegt en 2,5 meter hoog is, tot de kleine bijkolibrie, die 1,6 gram weegt en nog geen 6 centimeter lang is. Alle vogels, het maakt niet uit wat hun afmetingen zijn of waar ze leven, hebben dingen gemeen. Ze hebben allemaal snavels en vleugels, hoewel niet alle vogels kunnen vliegen. De vrouwtjes leggen eieren. het belangrijkste is dat ze allemaal veren hebben. Veren maken vogels bijzonder, want geen ander levend wezen heeft veren. ga nu maar eens op zoek naar de vogels in je omgeving. GLOSSARIUM Armpennen= (Of kleine slagpennen) de vleugel veren het dichtst bij het vogellijf . Ze vormen een gebogen oppervlak dat de vogel helpt op te stijgen en in de lucht te blijven. CALCIUM Een onmisbaar onderdeel van levende wezens. Calcium vind je in eierschalen, botten en tanden. Camouflage Kleuren of tekening op een vogel (of ander dier), die maken dat hij moeilijk opgemerkt wordt in zijn omgeving. Zo blijft de vogel verborgen voor dieren die hem willen opeten. Dekveren Deze geven de vogel zijn vorm en kleur. Ze zijn glad en plat. Staart en vleugen zijn gemakt van speciaal gevormde dekveren. Dooier Het eigeel. Levert voedsel voor het in het ei groeiende kuiken. Donsveren Kleine, zachte en pluizige veren die een vogellichaam bedekken en het warm houden. Jonge nestvogels hebben alleen donsveren. Bij volwassen vogels liggen de donsveren onder de dekveren. Eiwit ( of albumen) Is doorzichtig en kleurloos. Het omsluit de gele dooier en beschermt het groeiende kuiken in het ei. Gladstrijken Dat doet een vogel als hij zijn veren door zijn bek haalt. Hij verwijdert zo ook vuiltjes. Handpennen (of grote slagpennen) de buitenste vleugelveren. Ze zijn sterk en buigzaam en stuwen de vogel voort door de lucht. hefkracht ( of opwaartse druk) maakt dat de vogel opgetild wordt. Een vogel houdt zijn vleugels in zo'n hoek dat de lucht die er overheen stroomt hem zoveel mogelijk hefkracht geeft. Keratine Een sterk en buigzaam hoornachtig materiaal dat zit in de veren, haar, horens en schubben. Kolonies Een grote groep van een vogel. Iedere vogel onderscheidt zich van andere vogels in vorm en kleur van zijn pluimage. Poederdons Veertjes die wat op dons lijken en die op de borst van vogels groeien die geen stuitklier hebben, zoals reigers. De topjes van het poederdons verpulveren tot een fijn talkachtig poeder, dat de vogel over zijn andere veren verspreidt. Dit maakt ze watervast en houdt ze schoon. RUIEN het langzame proces waarbij vogels veren verliezen en daar nieuwe voor in de plaats krijgen. Ruien neemt of een paar weken of een paar maanden in beslag, afhankelijk van de soort. Sommige grote soorten, zoals adelaars, zijn een paar jaar in de rui. SPIERMAAG Het deel van het spijsverteringskanaal van een vogel dat voedsel afbreekt. een vogel heeft namelijk geen tanden. de spiermaag is sterk en gespierd en bevat vaak kleine steentjes die de vogel af en toe inslikt, die helpen het voedsel vermalen als de spiermaag het samenknijpt. SPIJSVERTERINGSKANAAL Die delen in het lichaam van een dier die zorgen voor de afbraak van voedsel het leveren van energie en chemische substanties die het dier nodig heeft om van te leven. STEMBANDEN Het orgaan dat de stem produceert. de stembanden liggen achterin de keel. Ze trillen en maken zo geluid als er lucht vanuit de longen overheen stroomt. STUITKLIER Een onderdeel van een vogellijf dat zich vlakbij de staart bevindt. De stuitklier produceert vet waarmee de vogel zijn veren waterbestendig en in goede staat houdt. SYRINX Orgaan dat geluid produceert als de vogel gaat zingen. de syrinx bevindt zich in de keel van de vogel. Hij trilt en maakt zo geluid als er lucht vanuit de longen van de vogel overheen stroomt. De syrinx kun je vergelijken met de stembanden van de mens en sommige andere dieren. Niet alle vogels hebben een syrinx. TERRITORIUM Een gebied waar een vogel (of een ander dier) leeft en dat hij zal verdedigen tegen andere vogels van dezelfde soort. Sommige vogels laten met hun zang weten wat hun territorium is. WEERSTAND De kracht die een vogel (of een ander vliegend voorwerp) afremt als hij door de lucht vliegt. ZWEVEN Vliegen zonder met de vleugels te slaan. Vogels die zweven gebruiken luchtstromen, zoals opstijgende warme lucht of wind, om in de lucht te blijven.

Voorbeeld-rubriek

Dit is een voorbeeld rubriek. In deze rubriek kun je links plaatsen, dat zijn koppelingen naar andere sites. Verwijder deze rubriek of pas hem aan